Tak blisko...- Tammara Webber

OPIS:

Kiedy Jacqueline przyjechała za swoim chłopakiem, do college’u, nie spodziewała się, że po dwóch miesiącach Brad zakończy wieloletni związek. Teraz musi odnaleźć się w zupełnie obcej rzeczywistości – jest singielką, studiuje ekonomię zamiast muzyki, a byli znajomi traktują ją jak powietrze.


Pewnej nocy, tuż po wyjściu z imprezy, Jacqueline zostaje zaatakowana przez Bucka, przyjaciela jej eks-chłopaka. Ocalona przez nieznajomego, który wydaje się być przypadkiem we właściwym miejscu i o właściwym czasie, dziewczyna chce tylko zapomnieć o koszmarnym wydarzeniu. Jednak Lucas, jej wybawca, nie spuszcza z niej oka. Jacqueline nie wie, czego może się spodziewać po skrytym mężczyźnie, który całe zajęcia spędza gapiąc się na jej plecy i szkicując w notatniku.

Kiedy okazuje się, że Buck nadal prześladuje Jacqueline, ta ma do wyboru: pozostać ofiarą albo nauczyć się bronić. Luke wydaje się być rycerzem na białym koniu, ale i on ma swoje tajemnice. 

MOJA OPINIA:

Zwykle nie czytam książek obyczajowych, ale co do tej zrobiłam wyjątek i to była dobra decyzja. Przekonał mnie co do niej opis, ale także okładka.

„Ci, którzy potrafią - robią, ci, którzy nie potrafią - uczą.” 

 Jacqueline to młoda dziewczyna, która po niespodziewanym zerwaniu nie jest do końca sobą. Gdy poszła z koleżanką na imprezę przyjaciel jej byłego chłopaka usiłował ją zgwałcić. Uratował ją tajemniczy Luke. Okazuje się, że chłopak chodzi z nią na jeden z wykładów. Dziewczyna nie może o nim zapomnieć. Jednocześnie zauroczył ją anonimowy chłopak, który pomaga jej z przedmiotem, którego nie rozumie.

Miłość nie jest brakiem logiki. Jest logiką sprawdzoną i udowodnioną. Podgrzaną i wygiętą tak, by wpasowała się w kontury serca.”

 Książka urzekła mnie już od pierwszej strony. Bardzo łatwo się ją czytało.

Wszystkie opisy były dokładne( niektóre nawet za bardzo ;) )

Jednym słowem książka była zabawna, dramatyczna, pełna zaskakujących zwrotów akcji.

„Przyznanie się do błędu i przeprosiny są cenne i wartościowe, ale czasami przychodzą zbyt późno.”